`Το κολλημένο μυαλό της, το καθυστερημένο, οι πρωτόγονες εμμονές της, αυτά έφταιγαν που είχαν φτάσει μέχρι εκεί. Αυτή έφταιγε για όλα`.
Αλήθεια, αυτή φταίει για όλα; Οι άλλοι δεν θα πληρώσουν; Μπορεί και όχι, κι ας ευθύνονται για τόσα και τόσα.
Είναι πανούργοι, αδίστακτοι, προβλέπουν τι μπορεί να τους συμβεί πιο καθαρά απ` όσο μια μάγισσα όταν κοιτάζει τη γυάλα της.
Γιατί η Μανία είναι από μόνη της δέκα, εκατό, ίσως χίλιες μάγισσες μαζί. Τα μαντεύει όλα, χτυπά και μετά κρύβεται μέχρι να έρθει η στιγμή του επόμενου κεραυνού.
Άπιαστη λοιπόν, και μαζί της άπιαστος και ο άλλος. Καμία αστυνομία του κόσμου και καμία τράπεζα -γιατί κι εκεί ανακατεύτηκαν- δεν θα τους φράξει το δρόμο. Τα μπέρδεψαν όλα και μετά είπαν αντίο σε όλους. Κι έφυγαν ξέροντας ότι δεν θα τους σταματήσει κανείς. Ο μόνος που θα μπορούσε να το κάνει αυτό είναι ο ίδιος τους ο εαυτός.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]