Η ιστορία του Μανδραγόρα χάνεται στα βάθη των αιώνων και θα έλεγα πως ανήκει στα προνομιούχα φυτά, αφού οι: Όμηρος, Θεόφραστος, Διοσκουρίδης, Κρατεύας, Ιώσηπος, Γαληνός, Ησύχιος κ.α. το εξυμνούν για τις μυστηριώδεις ιδιότητές του. . . Το σχήμα της ρίζας του, που είναι διχαλωτή και μοιάζει με ανθρώπινο σώμα, ήταν συνδεδεμένο με δεισιδαιμονίες και πολύ περισσότερο με μαγείες. Ο Μανδραγόρας είναι το μαγικό βότανο που χρησιμοποίησε η Κίρκη για να μαγέψει τους συντρόφους του Οδυσσέα. Οι θεραπευτικές του ιδιότητες είχαν εντυπωσιάσει τους αρχαίους λαούς με αποτέλεσμα να το χαρακτηρίσουν αρχικά ως ιερό φυτό, σύμφωνα με τις συνήθειές τους και αργότερα ως μαγικό, αφού το περιέβαλαν με ένα σωρό ιστορίες για την προέλευσή του, την εκρίζωσή του και τη δράση του, τόσο στη θεραπευτική όσο και στη μαγεία. . . Αυτή η έντονη παρουσία του φυτού στο θρύλο και στη μυθολογία δεν άργησε να μεταπηδήσει και στη θρησκεία. Πολλοί άνθρωποι της Εκκλησίας στάθηκαν υμνητές του, για ορισμένες τουλάχιστον χρήσεις, όπως αυτή της επίδρασής του στο πρόβλημα γονιμότητας, όπως αναφέρεται στην Παλαιά Διαθήκη και συγκεκριμένα στη Γένεση (κεφ. Λ. εδ. 14). Η μαγεία ήλθε να προσθέσει τους δικούς της ογκόλιθους στο ήδη πληθωρικό από δεισιδαιμονίες ιστορικό του Μανδραγόρα. Έτσι, με την πάροδο του χρόνου, έμεινε γνωστό ως λαϊκό φάρμακο με θεραπευτικές και μαγικές ιδιότητες.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]