Άνθρωποι του περιθωρίου. Γυναίκες μοιραίες και αινιγματικές. Μορφές ανδρόγυνες και σκοτεινοί πανυδονιστές. Χαρακτήρες μαγικοί και αλλοπρόσαλλοι. Ήρωες που ορθώνονται μεγαλοπρεπείς μέσα στο φαινομενικό ξεπεσμό τους. Πρόσωπα ανερμάτιστα, που στροβιλίζονται διαρκώς μες στη χοάνη των παθών που λέγεται μεγαλούπολη. Πλάσματα που κουβαλούν μέσα τους το ζόφο του αφηγητή και εξιλεώνονται για χάρη του, θυσιάζοντας τα σώματά τους για να επιζήσει αυτός. Στο διήγημα του Φώτη Θαλασσινού παρελαύνουν τα πρόσωπα ενός ιδιαίτερου θιάσου, που προέρχονται από έναν κόσμο μυστήριο και ηδονικό, αλλά ταυτόχρονα οικείο και φωτεινό μέσα στο σκότος του. Με διαρκή αφηγηματικά παιχνίδια ανάμεσα στον κυνικό ρεαλισμό και το ρομαντικό συμβολισμό, κάθε ιστορία αυτού του βιβλίου είναι για τον αναγνώστη και μια διαδικασία μετάβασης που διεξάγεται στα όρια του υπαρκτού κόσμου· μια «διαβόητη τελετή» από την επιφάνεια στο βάθος, από το «φαίνεσθε» στο «είναι», από το φλοιό στο μάγμα του θυμικού.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]