Η πραγματικότητα συγχέεται με τη φαντασία και το όνειρο. Ο ρομαντισμός και το συναίσθημα βρίσκονται σε αντιπαράθεση με τη φιλοδοξία και το προσωπικό συμφέρον.

"Για να πετύχεις, πρέπει να μπορείς ν` αξιοποιείς σωστά τις δυνάμεις και τις αδυναμίες του αντιπάλου" είναι το σλόγκαν των ηρώων, που θέτει το ΕΓΩ σε ανταγωνισμό με τον ΕΑΥΤΟ και με τους ΑΛΛΟΥΣ. Ο εαυτός μπορεί ν` αποδειχτεί ο σκληρότερος αντίπαλος και να οδηγήσει σε αναπάντεχες ανατροπές, ιδίως όταν το συμφέρον αντιστρατεύεται το συναίσθημα. Η άρτια πλοκή του έργου έχει ως κύρια χαρακτηριστικά τον αισθησιασμό και την τραγική ειρωνεία.

Ο ήρωας αφού έζησε το όνειρο και τη φαντασίωση, κάνει τον απολογισμό του: "Είναι στιγμές, που φαντάζομαι πως δε σε γνώρισα στ` αλήθεια, πως η συνάντηση μας έγινε, αν έγινε σε κάποια απόκεντρη γειτονιά του ονείρου. [...] Μπορεί πάλι να ήσουν απλά η αξίνα να σκάψω το λαγούμι της μοναξιάς [...] ο αόρατος παρατηρητής για ν` ανατινάξω τα δεσμά μιας φαινομενικά λαμπρής καριέρας, υπονομεύοντας τα θεμέλια της κονφορμιστικής στάσης μου προς τη ζωή. [...] ένα πλάσμα της φαντασίας μου απότοκο μιας ερωτικής φαντασίωσης ή το οδυνηρό όραμα της ελευθερίας ποωαναζήτησα στο ποτό, στον έρωτα, στην αγάπη..."