(. . .) Ταξιδέψαμε στη Λιβύη για να βρούμε εκεί μιαν άλλη Ελλάδα, γεμάτη μνημεία και καλλιτεχνικούς θησαυρούς. Να βρούμε αυτά που κάνουν την Ελλάδα πολιτιστική υπερδύναμη. Που ακόμη η ελληνική πολιτεία δεν μπορεί να το συνειδητοποιήσει και να εφαρμόσει μια εξωτερική πολιτική πολιτισμού, δείχνοντας στους λαούς ως που φτάνει η πολιτιστική ακτινοβολία της. Οι μάχες του μέλλοντος δεν θα δοθούν με τα όπλα, ούτε και με το χρήμα. Θα δοθούν -και το εύχομαι- με τον πολιτισμό. Ας είμαστε και μια φορά έτοιμοι. Ταξιδέψαμε στη Λιβύη για να αναζητήσουμε τα ίχνη του σιλφίου, που ήταν ένα φυτό-χρυσός για την Κυρήνη, φυτό-πανάκεια που δεν θεράπευε απλώς, αλλά έκανε και νόστιμο το φαγητό και το οποίο, για κάποιες επί πλέον ιδιότητές του, ήταν ένα είδος «βιάγκρα» της αρχαίας εποχής. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]