(. . .) Όταν λέμε ότι οι λαϊκοί μας χοροί κουβαλάνε μέσα τους την ιστορία μας, δεν εννοούμε, φυσικά, ότι χορεύονται όπως χορευόντουσαν πριν από 2.500 χρόνια. Αυτό θα ήταν παράλογο και να το σκεφτεί κανένας. Περιγραφές των χορών δεν υπάρχουν. Μόνο σε ορισμένα αρχαία κείμενα μνημονεύονται ορισμένοι χοροί: στον Όμηρο, στον Πλούταρχο, στον Ξενοφώντα, αργότερα στον Λουκιανό κλπ. . . Έχουμε όμως σωρεία αρχαίων αγγείων με παραστάσεις χορών, και απειράριθμες τοιχογραφίες σε βυζαντινά μοναστήρια. Μέσα στους λαϊκούς μας χορούς, στην έκφρασή τους, στην κίνησή τους, στον μουσικό τους ρυθμό, βρίσκουμε το νήμα που τα συνδέει με τα αρχαία κείμενα, τις αρχαίες μουσικές κλίμακες, τα αρχαία μέτρα, τη ζωγραφική των αρχαίων αγγείων, τις βυζαντινές τοιχογραφίες, τη βυζαντινή μουσική.

[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]