Στο τέλος του ταξιδιού έχει μείνει μια γεύση από αμέτρητα φλιτζάνια τσάι, ανάκατο με γιασεμί. Και μια αίσθηση βαθιάς ανθρώπινης ευγένειας, ακόμα και ζεστασιάς, παρ’ όλα όσα λέγονται για τη μυστική κι αδυσώπητη σκληρότητα της ράτσας. Έτσι, προσπαθώντας να βάλουμε σε τάξη τον καταιγισμό εντυπώσεων της ασθματικής περιήγησης, θα μπορούσαμε να προσθέσουμε και μια κουβέντα άλλη, βγαλμένη επίσης από την ανατολική σκέψη: «Κοίταξε δύο φορές, για να δεις σωστά. Κοίταξε μια φορά, για να δεις με αγάπη».
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
