[. . .] Το βιβλίο αυτό δεν είναι απλή μυθιστορία, αλλά ένα ιστορικό ρομάνζο, δράμα καλύτερα, που προϋποθέτει βαθιά γνώση της ιστορίας, παλαιότερης και σύγχρονης, πολιτική οξυδέρκεια, αμερόληπτη κρίση (αυτό αλλοιώτικα λέγεται «λεβεντιά»), κατοχή της τέχνης του λόγου με φιλολογικό οπλισμό όχι τυχαίο και προ πάντων ανθρωπιά, δηλαδή ελληνικότητα. Όλα αυτά και πολλά άλλα, θετικά οπωσδήποτε, στοιχεία συγκεντρώνει ο Στρατηγός Φώτης Μεταλληνός - δεν έχουμε καμιά συγγένεια, παρά πνευματική και ψυχική - για να ασχοληθεί με αυτό το θέμα. Το βιβλίο του δεν είναι καρπός μιας φιλοδοξίας να προβάλει το - υπαρκτό είναι γεγονός - λογοτεχνικό και συγγραφικό τάλαντό του [. . .]. Το έργο έχει τον χαρακτήρα προ πάντων ομολογίας και διαμαρτυρίας για το αλόγιστο δράμα, που άλλοι μας επέβαλαν και μεις [. . .] το δεχτήκαμε με όλες τις γνωστές συνέπειες. [. . .]

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]