Ή Κομμένη γλώσσα, βιβλίο με ονόματα καί ιστορίες, χαρακτηρίζει το ήθος των πεζογραφημάτων του ποιητή Μάρκου Μέσκου. Όχτώ κείμενα πού αφηγούνται τη δεκαετία του `40, ή σκυτάλη από την `Κομπαρσίτα` στον `Αύγουστο` του 1949, ιδίως. Ακόμα μία άποψη του πρόσφατου Εμφυλίου πολέμου, διαφορετική από αυτές πού γνωρίζουμε. Απλές καί υποβλητικές ιστορίες (πλέον), αναδεικνύουν τη δραματικότητα των γεγονότων στην κυριολεξία, ή μνήμη ενός δεκατριάχρονου αγοριού πού καταγράφει τη σύγκρουση, χρόνο τον χρόνο, αδέκαστα. Φόβος καί πόνος καί σπαραγμός εκείνων των τραγικών ημερών (ήδη μια εποχή άλλη). Οι `Πράσινοι` με την κόκκινη καρδιά αντιμέτωποι με τους `Μπλε`, ήρωες-παλαιστές ενός αγώνα ουτοπικού, καθήκοντος καί ονείρου, αβέβαιων προοπτικών καί θανατηφόρων τραυμάτων. Μέσα στην ψυχή των ανωνύμων πρωταγωνιστών το βουβό κλάμα της Ιστορίας, οι λύσεις πού δεν υπήρξαν λύσεις, ή αισιοδοξία των νικητών ονομάζεται ματαιότητα, ό θάνατος των ηττημένων -στην πορεία της ζωής- ένα μοιρολόγι ακόμα.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]