Το βιβλίο αυτό δεν έχει την αξίωση ότι προσφέρει νέο υλικό, που προέρχεται από ανεξάρτητη έρευνα στις αρχειακές, ιστοριοδιφικές πηγές. Αντίθετα, όπως εύκολα μπορεί να διαπιστώσει ο κάπως εξοικειωμένος με το θέμα αναγνώστης, όλο το υλικό, που αναφέρεται στην ιστορία της ελληνικής επανάστασης του 19ου αιώνα, είναι παρμένο κυρίως από τις φιλολογικές πηγές, που, κατά τη γνώμη του συγγραφέα, έχουν αξιοποιηθεί σχεδόν μόνο επιφανειακά από τη νεότερη ιστορική έρευνα. Είναι όμως αδύνατο να σχηματίσουμε μια συνολική και άμεση εικόνα των γεγονότων χωρίς τη μεθοδική διερεύνηση και τη συστηματική μελέτη των ιστοριογραφικών αυτών πηγών, έστω κι αν πρόκειται συχνά για λογοτεχνικά μνημεία της βαρβαρότητας - όχι της βαρβαρότητας που δημιούργησε τα ομηρικά έπη, αλλά μιας «βαρβαρότητας μέσα στον πολιτισμό». (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]