Μπροστά στην αμετάκλητη απόφαση του Αυγούστου και επειδή, υπό τη θεία του προστασία, έπεσε σ` εμάς ο κλήρος να δώσουμε τέλος στη ζωή του Βιργιλίου, ας παρηγορηθούμε με τη σκέψη ότι συνεισφέραμε ώστε επιτέλους το έργο του να γίνει γνωστό και να ενδυθεί τη δόξα που του αρμόζει. Έτσι, χάρη σ` εμάς, κι έστω και ενάντια στη θέλησή του, θα του δοθεί η θέση στα δεξιά του Ομήρου (...) και η Αινειάδα θα γίνει το αθάνατο αριστούργημα που όλα δείχνουν ότι θα διανύσει τους αιώνες...
Πίσω από τον εμπρησμό ενός αρχαιολογικού μουσείου στα περίχωρα της Καρχηδόνας, ο μαθητευόμενος δημοσιογράφος ανακαλύπτει μια σκοτεινή συνωμοσία και ένα έγκλημα που διαπράχθηκε δύο χιλιάδες χρόνια πριν. Ανάμεσα στα ευρήματα της ρωμαϊκής εποχής, μια μυστηριώδης αλληλογραφία μεταξύ των εκδοτών της Αινιάδας κάνει λόγο για ένα παράξενο ταξίδι στην Ελλάδα και τη Μεσόγειο, με το οποίο ο Βιργίλιος θέλησε να ελέγξει την αλήθεια του έπους του. Για την κραυγή «Κάψτε την Αινιάδα!» που έφτασε να ξεστομίσει απελπισμένος μπροστά στον Αύγουστο. Για την οργή του αυτοκράτορα και την επιβεβλημένη θυσία του ποιητή στο όνομα του κράτους... Όμως δεν πλησιάζει κανείς χωρίς κίνδυνο ένα τόσο τρομερό μυστικό. Πίσω από τη σκόνη των ανασκαφών, κάποιος που μοιάζει να έρχεται από τα βάθη του χρόνου, από την κρυμμένη πλευρά της ιστορίας, ξαναβάζει μπρος το παιχνίδι της μοίρας: η γοητευτική αρχαιολόγος πρέπει να χαθεί, τα ευρήματα να αφανιστούν στη φωτιά και το αυτοκρατορικό έγκλημα να μείνει θαμμένο κάτω από τη σιωπή των αιώνων.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]