[...] Ας έρθουμε, όμως, στο βιβλίο τούτο, στην `Κενή Διαθήκη`. Μήπως ο τίτλος του βιβλίου είναι βέβηλος; Τίποτε δεν είναι βέβηλο, αν δεν είναι η σκέψη - η πρόθεση - βέβηλη. Και η σκέψη του Τακόπουλου δεν είναι διόλου βέβηλη.
Η `Κενή Διαθήκη` είναι επίπονη εργασία πολλών ετών. Όταν ο Τακόπουλος, εδώ και πέντε περίπου χρόνια, μου έδειξε το πρώτο κεφάλαιο, του είπα, ότι είναι `κάτι άλλο`. Εχρησιμοποίησα, τότε, τις δύο αυτές λέξεις με κάποια επιφυλακτικότητα.
Τώρα, που έχω μπροστά μου ολόκληρο τον πρώτο τόμο, οι επιφυλάξεις μου εξαφανίσθηκαν. Τώρα ξέρω, ότι το `κάτι άλλο`, που επιχείρησε ο Τακόπουλος, άξιζε να επιχειρηθεί. Και είναι η πιο πρωτότυπη δουλειά, που έχει γίνει ως τώρα στον ελληνικό πεζό λόγο, ή μάλλον στην ελληνική γλώσσα γενικά.
Ας σταθώ στο `κάτι άλλο`. Το `κάτι άλλο` βρίσκεται στο ύφος του βιβλίου, στη γλώσσα, που είναι όμως και η ουσία του. Είπα ήδη, ότι η `κλείς` για την αποκρυπτογράφηση της γλώσσας της `Κενής Διαθήκης` είναι γνησιώτατα ελληνική. Αλλά οι περισσότερες από τις λέξεις, που χρησιμοποιεί ο Τακόπουλος, δεν βρίσκονται στο ελληνικό λεξιλόγιο. Πρόκειται για μιαν ελληνική Εσπεράντο (ή Ντεζεσπεράντο, όπως θα έλεγε ο ίδιος), για ένα πρωτότυπο μουσικό λόγο, που ωστόσο απαρτίζεται από ελληνικούς φθόγγους, και που - σαν κάθε μουσική - θέλει να πει περισσότερα από όσα μπορούν να πουν οι καθιερωμένες λέξεις, οι εύχρηστες και ως κάποιο σημείο αχρηστευμένες από την πολλή χρήση.
Στην ελληνική γλώσσα γίνεται αυτό για πρώτη φορά. Αλλά θα επικαλεσθώ δυο προηγούμενα, που σημειώθηκαν στην αγγλική λογοτεχνία, διαφορετικά στην ουσία τους, αλλά λίγο ή πολύ ανάλογα με ό,τι με δικό του τρόπο έκαμε ο Τακόπουλος. [...]