Λυρικός, ανθρώπινος, σαρκαστικός, συχνά ιδιαίτερα κωμικός, μελαγχολικός αλλά με δόσεις αισιοδοξίας, πρωτοπόρος, προκλητικός και βλάσφημος αλλά με αφομοιωμένο θεολογικό λόγο, ένας από τους γνωστότερους εκπροσώπους του Θεάτρου του Παραλόγου, ο Σάμουελ Μπέκετ γίνεται η αφορμή για να συζητηθούν οι όροι και η σημασία του διαλόγου θεολογίας και λογοτεχνίας. Οι μορφές που έχει λάβει και μπορεί να λάβει ένας τέτοιος διάλογος αναφέρονται επίσης στο βιβλίο όπου και παρουσιάζονται διαφορετικού τύπου αναγνώσεις γνωστών έργων του Μπέκετ, όπως το «Περιμένοντας τον Γκοντό» και το «Τέλος του Παιχνιδιού».

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]