Πρέπει να μπορεί κανείς να ζει με άνεση ένα διάστημα σ` αυτά τα μέρη. Να ιδεί και να ξαναϊδεί, ν` αργοπορήσει, να στοχάστει και ν` αναμετρήσει, πρέπει να έχει κανείς τον τρόπο να παραβάλει και να κοιτάξει τις χάθηκε ανεπανόρθωτα και ό,τι μένει από τα καταπληκτικά τούτα αφιερώματα στο θεό ενός σβησμένου κόσμου. Κι αν τύχει και είναι Έλληνας, πρέπει να έχει τον πόθο να κοιτάξει από κοντά τι χρωστάμε και τι δε χρωστάμε πολλά στο σταυροδρόμι αυτής της άκρης, που είναι συνάμα ένα ανυποψίαστο, για τους περισσότερους, χωνευτήρι ρευμάτων Ανατολής, Βοριά, Νοτιά και Δύσης. [...]
Ελένη Μαυροκεφαλίδου
