Από την παιδική του ηλικία ο Κάρλο Μαρότσι φαίνεται οτι έχει μια παράξενη, πλούσια και γόνιμη φαντασία και επιδιώκει την ευτυχία. Ήταν ανεπιθύμητο παιδί για τους γονείς του. Ποτέ όμως δεν το έβαλε κάτω. Πάντα προσπαθούσε για την επιβίωσή του. `Αλλαξε δουλειές, προσπάθησε να σταθεί στα πόδια του, γονάτισε και ξανασηκώθηκε. Έκανε μικροκομπίνες, έπαιξε, έχασε, συνέχισε. Ερωτεύτηκε, αλλά η γυναίκα του ήταν δύσκολο να αποδεχτεί αυτό που ο Κάρλο έλεγε `τρόπο ζωής`. Το <<Και η ζωή θέλει ταλέντο>> είναι ένα γήινο πορτραίτο που μας μοιάζει, ή μας θυμίζει κάποιο γνωστό, κάποιον που περνάει δίπλα μας και μας σκουντάει. Ενός ανθρώπου που αγαπάει τη ζωή, παρ` οτι αυτή του αντιστέκεται και προσπαθεί με κάθε τρόπο να κερδίσει την εύνοιά της. Ενα βιβλίο γραμμένο με λογοτεχνική μαεστρία και απόλυτα ρεαλιστικό ύφος, ένα συγγραφικό έργο που όλοι συμφώνησαν πως δίκαια βραβεύτηκε με το Βραβείο της Ιταλικής Λογοτεχνίας <<Καμπιέλο>>.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]