Οι ιστορίες αυτές δεν είναι τίποτε άλλο παρά μόνο η προσπάθεια που κάνουμε όλοι μας κάποια στιγμή στη ζωή μας από την ανάγκη να επανασυνδέσουμε τα κομμάτια μας, να σχηματίσουμε ξανά την εικόνα μας. Κομμάτια που άλλα μας κλέψανε δίχως να ακούσουμε κρότον κλεφτών ή ήχων και άλλα ξεπουλήσαμε δίχως ποτέ να πάρουμε το αντάλλαγμα. Μα όπως λέει ένας Κινέζος ποιητής: «Μου τα πήρανε όλα. Μου άφησαν μόνο το φεγγάρι στο παράθυρό μου». Δεκαεπτά στιγμιότυπα ζωής, με μνήμες τρυφερές μέσα από τον φράχτη της παιδικής ηλικίας και μνήμες πικρές και σκληρές έξω από αυτόν.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
