Τα τελευταία πενήντα ή εξήντα ή έστω εκατό χρόνια και σε ένα μικρό μόνο τμήμα του αμαρτωλού πλανήτη μας -αυτό που εμείς σήμερα ονομάζουμε φιλάρεσκα Δυτικό Κόσμο... οι γυναίκες άρχισαν για πρώτη φορά να ζουν όλο και πιο ανθρώπινα. Για αιώνες και χιλιετίες, σ` όλη τη μέχρι τότε ιστορία τους και σ` όλα τα πλάτη και μήκη της υφηλίου, οι γυναίκες, δηλαδή ο μισός πληθυσμός της γης και παρά τις ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις, ζούσαν μια ζωή "χρηστικού αντικειμένου" που ήταν πολύ κοντά στη ζωή των κατοικίδιων ζώων.
Όλοι οι απίστευτα απάνθρωποι καταναγκασμοί που είχαν επιβληθεί "θεσμικά" στις γυναίκες ήταν λεπτομερώς σχεδιασμένοι από τους άνδρες πρώτα και από τους νόμους που, βέβαια, έφτιαχναν αποκλειστικά και μόνον οι άνδρες. Την ίδια στιγμή το φρικτό αυτό καθεστώς ήταν "ευλογημένο" από τις Εκκλησίες και τον κλήρο, που πάντοτε σκέφτονταν και δρούσαν σε πλήρη σύμπνοια με τους άνδρες.
Τι όμως συνέβη και κάποια στιγμή, στο μικρό έστω κομμάτι του πλανήτη που έτυχε να ζούμε, ανατράπηκαν όλα αυτά τα φοβερά; Και για ποιους άραγε λόγους αυτά όλα επιζούν ακόμη σε μεγάλο τμήμα του σύγχρονου κόσμου μας;
