Η πρώτη φορά που τον συνάντησα ήταν στα Ιεροσόλυμα, όταν ξαφνικά ένιωσα γύρω μου το μυστηριώδη κυματισμό που προκαλούσε η παρουσία του. Γνώριζα τους στρατιώτες μου έναν προς έναν, ακόμη και μέσα στο πηχτό σκοτάδι, από τον ήχο της φωνής τους, από τη θέρμη της ανάσας τους, από τη μυρωδιά του ιδρώτα τους στα πέτσινα λουριά και στις προβιές που τυλίγονται τη νύχτα. Δεν ήταν ένας από τους συντρόφους μου, και όμως ίππευε ανάμεσά μας σιωπηλός, με μια φαρδιά κουκούλα πάνω από το κράνος, που του κάλυπτε το πρόσωπο και τα μάτια, αφήνοντας να ξεχωρίζει πότε πότε μια γωνιά από το πηγούνι του, που άλλοτε είχε το σφρίγος ενός έφηβου και άλλοτε σκεπαζόταν με ένα θαμπό γκριζόλευκο γένι. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]