Όψεις διαφόρων δρόμων, γαλήνια παραθαλάσσια τοπία, εικόνες από σπίτια της εύπορης αστικής τάξης ή από πολυσύχναστα παριζιάνικα καφέ - τα ζωγραφικά έργα των ιμπρεσιονιστών εξακολουθούν να συγκινούν τους λάτρεις της τέχνης σε όλο τον κόσμο. Ενώ όμως ο
ιμπρεσιονισμός φαντάζει σήμερα «φυσικός» και αβίαστος, αιφνιδίασε την εποχή του με την ελεύθερη χρήση του χρώματος και τη συστηματική πρακτική της
υπαίθριας ζωγραφικής. Σε ανοιχτή αντιπαράθεση με τον ακαδημαϊσμό των επισήμων Σαλόν, οι ιμπρεσιονιστές δημιούργησαν μια τεχνοτροπία που απεικόνιζε τη μοντέρνα ζωή και αιχμαλώτιζε τη φευγαλέα εντύπωση
του εφήμερου. Ο Τζαίημς Χ. Ρούμπιν προσφέρει, με βάση τις πιο πρόσφατες μελέτες, ένα συναρπαστικό πανόραμα του ιμπρεσιονισμού, κάνοντας προσιτό το φιλοσοφικό, πολιτικό και κοινωνικό πλαίσιο του κινήματος. Ξεκινώντας από τις θεωρίες του Μπωντλαίρ για τη θέση του καλλιτέχνη στη σύγχρονη ζωή, περνώντας στις εικαστικές επαναστάσεις του Μανέ και του Μονέ αλλά και στις διαφορετικές πολιτικές παραμέτρους που χαρακτήρισαν το έργο του Πισαρό και του Ντεγκά, και φτάνοντας μέχρι το έργο του Σεζάν, ο Ρούμπιν παρέχει μια εξαντλητική παρουσίαση του ιμπρεσιονισμού και του ρόλου που αυτός διαδραμάτισε στη σύγχρονη τέχνη. Ο Τζαίημς Χ. Ρούμπιν, καθηγητής της Ιστορίας της Τέχνης στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, είναι ευρύτερα γνωστός για τις μελέτες του γύρω από τη γαλλική τέχνη του 19ου αιώνα. Έχει γράψει πολλά βιβλία, ανάμεσα στα οποία και ένα για τον Κουρμπέ στη σειρά Τέχνη και Ιδέες.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]