Οκταετίαν όλην εν τη φιλτάτη μοι πατρίδι Ικαρία το διδασκαλικόν εξασκούντες επάγγελμα και παριστάμενοι κατ` έτος εις τας εξετάσεις των Δημοτικών σχολείων κατενοήσαμεν ότι η διδασκαλία της γεωγραφίας εν τοις δημοτικοίς σχολείοις δέον όπως άρχηται εκ της Πατριδογραφίας. Την ιδέαν ημών ταύτην επιβεβαιοί και ο εντριβέστατος Παιδαγωγός κ. C. Kehr αποφαινόμενος εν τη Διδακτική αυτού περί ταύτης ως εξής.
`Ουχί από των ξένων και μεμακρυσμένων, αλλ` από των εγγύς κειμένων, ήτοι απ` αυτής της γενεθλίου χώρας δέον να άρχηται η διδασκαλία της γεωγραφίας. Η πατρίς έσται δια τους πλείστους ο μόνος και διαρκής τόπος του βίου και της δράσεως αυτών.
Επειδή δε η έναρξις από των μεμακρυσμένων και η άγνοια των εγγύς θα ήτο όλως αντίθετος τη φύσει και παράλογος, αναντίρρητον ότι η διδασκαλία της γεωγραφίας δέον να ορμάται το πρώτον από των επί της γενεθλίου χώρας παρατηρήσεων. Ως δε πάσα διδασκαλία, ούτω και η της γεωγραφίας έστω εποπτική. Τοιαύτη δε μόνον επί του πατρικού εδάφους παρατηρήσεων η μέλλουσα διδασκαλία της γεωγραφίας, έσται κενή, άσκοπος και ορμαθώς μόνων ακαταλήπτων λέξεων και ορισμών`. [...]

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]