«Ένας ναός που λειτουργείται κάθε μέρα αδιάκοπα πάνω από 1.000 χρόνια αποκτά ειδική ιερότητα και ευωδιά, που τη νιώθεις με την ψυχή και το σώμα. Μια βιβλιοθήκη που ζει και αυτή πάνω από 1.000 χρόνια, στην οποία μελέτησαν, έγραψαν και τράφηκαν πνευματικά, αφήνοντάς μας τα βιβλία, τις ευχές και τα αυτόγραφά τους, άγιοι, πατριάρχες, αρχιερείς, λόγιοι και απλοί μοναχοί, έχει ιδιαίτερη χάρη. (...) Μια ολόκληρη ιστορία και ζωή αναδύεται αφώνως από τη βιβλιοθήκη και κάθε κώδικας ή παλαιό βιβλίο, με τη φθορά από το χρόνο και τη χρήση, με το πώς διατηρήθηκε και συντηρήθηκε, με το πώς εντέλει μέσα από τόσες περιπέτειες αιώνων σώθηκε. Η προσπάθειά μας είναι διπλή: να σεβαστούμε τα βιβλία και τον ερευνητή. Να δώσουμε τη δυνατότητα της συνάντησης και συμβίωσης τους. Να νιώσει ο μελετητής ότι η ιστορία του τόπου τον δέχεται στο σπίτι της, μπορεί να μπει στη λειτουργία της μονής και της βιβλιοθήκης. Να παίρνει δύναμη. Να βρίσκει τον εαυτό του. (... ) Ο ερευνητής κάθε επιστήμης να μπορεί να πλησιάσει το αντικείμενό του. Να καταγράψει τα στοιχεία που ζητά. Να έχει τη δυνατότητα να τα δουλέψει επιτόπου, να τα αφομοιώσει, για να προχωρήσει σε προσωπικά συμπεράσματα και δημιουργική δουλειά. (... )
Για τον ανά χείρας πρώτο τόμο του καταλόγου των χειρογράφων της μονής μας, που εντάσσεται μέσα στην αναδιοργάνωση της βιβλιοθήκης, νιώθουμε ότι οι ευχαριστίες μας προς τον επίκουρο καθηγητή του Α.Π.Θ. κ. Παναγιώτη Σωτηρούδη, αν και ολόψυχες, δεν μπορούν να καλύψουν τον άθλο που αυτός πέτυχε με το να δουλέψει επί σειρά ετών, για να προσφέρει σε όλους μας τον καρπό τούτο του κόπου, της γνώσης και της υπομονής του. Καθένας που θα έλθει σε επαφή με το περιεχόμενο του τόμου, που θα διαβάσει έστω και μόνο την εισαγωγή, θα νιώσει την αξία της δουλειάς». (...)

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]