. . . Μόνο εσύ, αδελφέ, μπορείς να με φυλάξεις από την ορμή του φόνου, από το μυστήριο τραγούδι του αίματος μου, συ που μ’ έσωσες από τον καταποντισμό και δεν έχω άλλον κανένα. Η σιωπή μου είσαι στο σκοτεινό κελί που φυλακισμένος διάγω το χρόνο, εσύ με σταύρωσες, εσύ μου έδωσες τη χάρη (. . .).
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
