Θα ήθελα να μην έχω καθόλου παρελθόν ή να ξαναζήσω όλο μου το παρελθόν μαζί σου και εσύ να είσαι παρών στο παρελθόν μου κι έτσι που θα είμαστε μαζί και θα ξαναζούμε το παρελθόν μου να στεκόμαστε και να γελάμε και να ξεκαρδιζόμαστε στα γέλια με το παρελθόν μου γιατί μαζί θα συνειδητοποιούμε ότι το παρελθόν δεν είχε και δεν έχει και δεν πρόκειται να έχει ποτέ του καμία αξία εάν δεν είσαι κι εσύ μέσα στο παρελθόν μου εννοώ ως παρατηρητής στο ανύπαρκτο παρελθόν μου και να με έχεις αγκαλιά και να με παρηγορείς για το ανύπαρκτο και το άχαρο χωρίς εσένα παρελθόν μου και εγώ να αισθάνομαι μία ματαιόδοξη και εντελώς ανθρώπινη υπερηφάνεια για όλα αυτά που μας συμβαίνουνε. Θα ήθελα να γράψουμε κάποια στιγμή μαζί ένα βιβλίο και όταν με το καλό το βιβλίο τελειώσει και εκδοθεί γιατί ασφαλώς και πρέπει να εκδοθεί να μην θυμόμαστε ποιος από τους δυο μας έχει γράψει το κάθε γράμμα και την κάθε συλλαβή και την κάθε λέξη και την κάθε πρόταση και την κάθε παράγραφο και το κάθε κεφάλαιο και όλα αυτά να έχουν χαθεί μέσα στην ασάφεια της ευτυχισμένης και της ικανοποιημένης μας δυαδικής Μνήμης. Της Συλλογικής Μας της Ατομικής μας Μνήμης. Θα ήθελα.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]