Εμείς, παιδιά, γράφαμε στην άμμο τις πρώτες λέξεις, στις αυλές με τις λάσπες ζωγραφιές και ομοιώματα, στους κάμπους με τα στάχυα μετρούσαμε το μπόι μας, στην ανάσα του πελάγου σβήναμε τη δική μας φωτιά. Μα ωστόσο, τα καράβια του μεσημεριού με τα μαύρα γράμματα στην πλώρη και τα ηρωικά τους ονόματα φόρτωναν σιωπηλά αγκαλιές, δάκρυα, όνειρα και χαμένες ελπίδες.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
