Η πολιτική για τα «ναρκωτικά» δεν δύναται να αναπτυχθεί απομονωμένη από τις μακροκοινωνικές αλλαγές. Αντίθετα, υπάρχει μια πραγματικά στενή σχέση μεταξύ των επιλογών της πολιτικής για τα «ναρκωτικά» και των ευρύτερων πολιτικοκοινωνικών και πολιτισμικών θεμάτων. Κατά την μετάβαση από τη μοντέρνα στη μεταμοντέρνα κοινωνία, την οποία τώρα βιώνουμε σε παγκόσμιο επίπεδο, νέες και ίσως εντυπωσιακές πολιτικές πρωτοβουλίες για τα ναρκωτικά θα πρέπει να αναμένονται. Νέες στρατηγικές ίσως θα είναι ικανές να περιγράψουν τη «σκηνή» των ναρκωτικών καλύτερα και να οδηγήσουν σε πλέον ορθολογικό σχεδιασμό. Οι πρόσφατες μελέτες έχουν καταδείξει τη μεταβλητικότητα και την πολλαπλότητα στη σχετιζόμενη με την εθνικότητα και τη γεωγραφία γεωπολιτική των εξαρτησιογόνων ουσιών, εξ άλλου, η ικανότητα των κυβερνήσεων να ομαλοποιήσουν και να ελέγξουν τη χρήση των ναρκωτικών συσχετίζεται με αυτή ακριβώς τη μεταβλητότητα και πολλαπλότητα. Αυτή η πολλαπλότητα απαιτεί να μετακινηθούμε από τον κόσμο του γερακιού και του περιστεριού στον κόσμο της σοφής κουκουβάγιας, που η όρασή της βελτιώνεται με τη βοήθεια της έρευνας και της ικανότητας για την ανάπτυξη μιας ορθολογικής, σε επιστημονικά δεδομένα βασισμένης άποψης, με τη συνεπακόλουθη πολιτική συμμετοχής. Μόνο τότε θα καταστεί δυνατή η αποτελεσματική αντιμετώπιση των συνεχώς παραλλασσόντων προβλημάτων των εξαρτησιογόνων ουσιών.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]