Το χρονικό ενός έρωτα. Σαράντα μήνες, σαράντα μέρες, σαράντα ώρες, σαράντα δευτερόλεπτα. Ή μήπως σαράντα χρόνια, σαράντα αιώνες; Μια παράξενη αριθμητική των αισθήσεων, όπου προσθέτεις στιγμές, αφαιρείς αναμνήσεις, πολλαπλασιάζεις την επιθυμία, διαιρείς την ηδονή, και το αποτέλεσμα μένει πάντα το ίδιο. ``Οι αριθμοί δεν μας ένοιαζαν καθόλου. Ο χρόνος είναι ένα μέγεθος που πρέπει συνεχώς να μηδενίζεται.`` Σοβαρή σχέση. Γελοίο ρομάντσο. Προμελετημένο σκάνδαλο. Θα μ` αγαπάς για πάντα; ``Ως συνήθως, με ρώτησε αν θα τον αγαπώ για πάντα, τι ερώτημα και αυτό, καίριο κι άπιαστο, κάπως χαζό, μα πάνω απ` όλα σε σαθρά θεμέλια, για να αντέξει, απαιτεί από μας λεπτές κινήσεις και δυναμικούς χειρισμούς. Συγχαρητήρια στα κορμιά μας! Συγχαρητήρια στην ψυχή μας!`` Τι μένει από το καθημερινό πηγαινέλα του έρωτα; Το καταφύγιο της γραφής, όταν τα σώματα έχουν παλέψει κι έχουν συμφιλιωθεί χωρίς να έχουν μετρήσει τις απώλειες. Ο σωστός χρόνος για να γράψεις ένα ημερολόγιο ερωτευμένων. ``Το γράψιμο είναι κάτι ανάμεσα σε χάσιμο και ψάξιμο. Γράφω σημαίνει αγαπώ. Γράφω σημαίνει αγαπιέμαι.``

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]