Ο Νίκος Καζαντζάκης γεννήθηκε στις 18 Φλεβάρη 1883, στο Ηράκλειο της τουρκοκρατούμενης τότε Κρήτης. Σπούδασε νομικά στην Αθήνα και στο Παρίσι, όπου επίσης παρακολούθησε μαθήματα φιλοσοφίας. Διψώντας να γνωρίσει τόπους και πολιτισμούς, έμαθε τουλάχιστον 5 ξένες γλώσσες (καταλείποντας, μάλιστα, ευρύτατη μεταφραστική παραγωγή) και ταξίδεψε όσο λίγοι (σε Ελλάδα, Ευρώπη, Μέση και Άπω Ανατολή). Επηρεάστηκε βαθιά από τον Όμηρο, τον Νίτσε, τον Μπεργκσόν, τη διδασκαλία του Χριστού και του Βούδα και την ποίηση του Δάντη. Χάρη στο πλούσιο και ιδιαίτερο έργο του, αλλά και στην ακέραιη προσωπικότητά του, καταξιώθηκε διεθνώς ως πεζογράφος, ποιητής, στοχαστής και πνευματικός άνθρωπος, και κέρδισε τον σεβασμό μεγάλων μορφών, όπως ο Αλμπέρ Καμύ και ο Άλμπερτ Σβάιτσερ. Σταθεροί άξονες στη σκέψη και στο έργο του, η αναζήτηση του θεϊκού στοιχείου μέσα και γύρω μας, η Ευθύνη και ο διαχρονικός Αγώνας του ανθρώπου για υπέρβαση, αξιοπρέπεια και Ελευθερία. Η σκληρή πολεμική που δέχτηκε από την Πολιτεία και την Εκκλησία δεν φίμωσε την Κραυγή του, που εξακολουθεί να αντηχεί ανά την υφήλιο, καθώς είναι ο πιο πολυμεταφρασμένος Νεοέλληνας συγγραφέας. Έχοντας στο πλευρό του τη δεύτερη σύζυγό του Ελένη, πολύτιμη σύντροφο της ζωής του από το 1924, άφησε την τελευταία του πνοή στην Πανεπιστημιακή Κλινική του Φράιμπουργκ στη Γερμανία, στις 26 Οκτώβρη 1957. Ήταν 74 ετών, και πριν από ενάμιση περίπου χρόνο είχε τιμηθεί στη Βιέννη με το Παγκόσμιο Βραβείο Ειρήνης.