...Σ` εμένα εκείνο που θυμάμαι είναι ένα ψάθινο καπέλο κι ένα καλαθάκι. Ένα μικρό ψάθινο καλαθάκι με σκόρπιες πράσινες και κόκκινες πλέκεις με γυριστό καπάκι. Και τι δεν είχε το μικρό μου καλάθι. Χιλιόχρωμα κοχύλια, βότσαλα, μικρές ταλκόπετρες που τρίβοντάς τες τους έδινα ότι σχήμα ήθελα, ίσως κομματάκια από ύφασμα... Μικρούς θησαυρούς που τους πηγαινοέφερνα και τους έκρυβα καλά μήπως και μου τους πάρουν. Την άλλη μέρα πάλι από την αρχή. Κάποιος καινούργιος θησαυρός θα έμπαινε στο καλάθι καινούργιο κοχύλι, καμιά φαγωμένη πεταλίδα, το μισοσπασμένο καβούκι ενός αχινού, ένα άδειο σαλιγκάρι... Μεγάλη πια κλείνω τα μάτια και με παίρνει η νοσταλγία, οι μνήμες, ακόμα και οι μυρωδιές.... Το μικρό μου καλάθι δεν έχει πια εκείνους τους θησαυρούς, αλλά πινέλα και χρώματα. Και το ψάθινο καπέλο, μόνο νοσταλγία, εμπνεύσεις και όνειρα.