Ο Νεκτάριος Γ. βρίσκει την ηδονή στην επαφή με ωραία σώματα και επιδίδεται σε πρωτότυπες «οπισθιολογικές έρευνες». Ο Αλκίνοος Μ. αναζητεί την ηδονή στην αισθησιακή τελειότητα, καθώς ο έρωτας είναι το αίσθημα που συνδέει τον άνθρωπο με το θείο. Οι διαδρομές τους είναι παράλληλες, ως την ημέρα που ανακαλύπτεται στη γενέτειρά τους το περίεργο άγαλμα ή απολίθωμα ενός άνδρα, που ο περίοπτος φαλλός του όχι μόνο βρίσκεται εν στύσει αλλά παρουσιάζει και σταδιακή αλλοίωση. Η εξιχνίαση του ευρήματος τους οδηγεί, μέσα από δραματικές και ειρωνικές ανατροπές, στην αναζήτηση της ουσίας του ανθρώπου. Συναντούν έτσι τη μοναχική γυναίκα με το ξύλινο πόδι και την καλλίπυγο κόρη από την ανατολική Ευρώπη. Μπαίνουν κρυφά στο εργαστήρι του Πραξιτέλη, κάτω από την Ακρόπολη, και παίρνουν μέρος στα διονυσιακά μυστήρια. Τέλος, ακούν από πρώτο χέρι, στο ανεπανάληπτο συνέδριο του Παγκόσμιου Οργανισμού Ανθρωπογνωσίας, όλους τους μεγάλους στοχαστές που σφράγισαν με τις ιδέες τους την ανθρώπινη περιπέτεια, από τον Πλάτωνα μέχρι τον Μαρξ ή τον Φρόιντ κι από τον Δαρβίνο μέχρι τον Στήβεν Χόκινγκ. . . Αποκαλύπτεται τότε εμπρός τους αυτό το μεγαλειώδες μικρό θαύμα, που δεν είναι παρά ένα αμελητέο στοιχείο της συμπαντικής ύλης: ο άνθρωπος -ταπεινό ζώο και μαζί μικρός θεός- που παραπαίει ανάμεσα στην αγωνία, την ηδονή και τη σοφία.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]