Αν υπάρχει κάτι που δεν το ξεχνά κανείς ποτέ, σ’ όλη του τη ζωή, αυτό είναι οι χώροι όπου περπάτησε τα πρώτα του βήματα, οι άνθρωποι που γνώρισε σ’ αυτούς τους χώρους, και ιδίως η πρώτη αγάπη που άνθισε στα τρυφερά παιδικά του στήθια, όταν, ζώντας την ώρα των αγγέλων, ψηλαφούσε δειλά τον προσωπικό του μύθο στα στενοσόκακα της φτωχής γειτονιάς του με τα χαμηλά σπίτια και τους ταπεινούς γειτόνους του. Σ’ ένα τέτοιο περιβάλλον ονείρου και αγνότητας, λίκνο όπου πλάθεται η αθωότητα της ανθρώπινης ψυχής, είναι φυσικό να παίρνει διαστάσεις συγκλονιστικού, και ανατρεπτικού γεγονότος κάθε πράξη που παραβιάζει την απλή τάξη των πραγμάτων για κρύφιους κι ανεξερεύνητους σκοπούς. Πόσο μάλλον όταν η πράξη αυτή είναι ένα έγκλημα. . .

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]