Αφιερώνεται: Στη γενιά της αντίστασης που πίστεψε στο καλό, στο δίκιο και το ωραίο, που ονειρεύτηκε και αγωνίστηκε τον αγώνα για την κοινωνική, τη λαϊκή, την εθνική και την πανανθρώπινη λευτεριά. Στην γενιά αυτή που προδόθηκε σ` ότι ωραίο και περιμένει ακόμη στον τάφο, στο περιθώριο, στην καταισχύνη ή στον αγώνα για να μάθει επιτέλους ΓΙΑΤΙ;

Στη γενιά που ρημάχτηκε, που τσακίστηκε, που ντροπιάστηκε, αλλά που μέσα της πάντα έκαιγε η φλόγα από τα καμένα ιδανικά. Στους ανάξιους εχθρούς της, που πίστεψαν πως μπορεί ποτέ μια ΙΔΕΑ να χαθεί με τη βία, το βούρδουλα, τη σιωπή ή την εκτέλεση. Στους τίμιους αντιπάλους της που αγωνίστηκαν, που μόχθησαν και θυσιάστηκαν για να κρατήσουν τις αξίες τους, και που ίσως νιώσουν μέσα τους ανομολόγητα πως πολεμώντας αυτή τη γενιά χτύπησαν την ίδια την Ελλάδα και ένα κομμάτι απ` τον καλύτερο εαυτό τους...