Η «Χωματερή» δεν έχει ήρωες ανθρώπους, παρά συγχυσμένα σκουλήκια, διαβολικές κατσαρίδες, φασιστικά μυρμήγκια, παρανοϊκούς γλάρους, ποντίκια στα πρόθυρα νευρικής κρίσης και αυτοκτονικού ντελίριου, κρανία που φιλοσοφούν και καρχαρίες που τρώνε ό,τι βρουν μπροστά τους, αδιαφορώντας για τις συνέπειες των πράξεών τους. Σε έναν βιομηχανικό πολιτισμό που παράγει μόνο σκουπίδια, η «Χωματερή» ήρθε να πει τα πράγματα με το όνομά τους και να απολαύσει χαιρέκακα το δύσκολο θάνατο της ειρωνείας.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
