ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ
Μετά το συνταρακτικό γεγονός του βίου της, εμφανίστηκε η μυστηριακή ασθένεια. Ήταν σαν ένα ύπουλο σύννεφο που κατέβαινε από το πουθενά της ύπαρξής της και σάρωνε την κάθε φυσιολογική διάθεση. Έλιωνε μέσα στην ψυχή τρέποντας σε φυγή το κάθε συναίσθημα, τη γέμιζε με μια γκρίζα πάχνη. Με αυτό το συμβάν εντός της, διάβαινε τα μονοπάτια του χρόνου, κι επειδή ήταν γυναίκα δυναμική η κυρία Ευγκέν Ακακιάν, χωρίς να το καταλαβαίνει έσπρωχνε, φύσαγε αυτό το σύννεφο να βγει από μέσα της. Καμιά φορά τα κατάφερνε, τις περισσότερες φορές όμως αφηνόταν και την τύλιγε αυτή η πάχνη σε σημείο να νομίζει πως είναι ζωντανή-νεκρή, πανευτυχής μέσα στην κενότητα της καθημερινότητάς της, μια υπνοβάτης μέσα στο φως της μέρας. Ενώ η νύχτα, αν είχε ύπνο βαθύ, τη γύριζε στα φυσιολογικά της. Έως ότου το ύπουλο σύννεφο να ενσκήψει πάλι...
Νόμιζε πως αυτό το όλον ήταν μια αρρώστια θρησκευτικής προέλευσης. Για τούτο το έκρυβε, δεν ανέφερε ποτέ σε κανέναν τι της συνέβαινε. Στον εαυτό της μονάχα, μυστικά τελείως, είχε ψιθυρίσει το όνομα της ασθένειας την οποία είχε βαφτίσει: δαιμόνιο! Αυτή η νονά, αυτή το βαφτιστήρι μέσα σε μια αόρατη κολυμπήθρα με σκοτεινό νερό...