Η ευτυχία; Μα πως; Μάλιστα η ευτυχία. Κοιταγμένη όχι στο μικροσκόπιο. Ούτε με τα κιάλια, από μακριά. Όχι εκείνη που ανατέμνει το κλινικό βλέμμα του «αρμόδιου» - και πόσο συχνά αυθαίρετου-ψυχολογούντος ή φιλοσόφου. Καθόλου έτσι. Σας μιλώ για την απτή ευτυχία του ενεστώτα και πλάι μας. Η μυρωδιά της κουβερτούλας του μωρού. Τα φιλντισένια, κλειστά βλέφαρα του άντρα ή εκείνος που κοιμάται στο διπλανό μαξιλάρι. Περιουσίες καθημερινές, τα μικρά που αστόχαστα προσπερνάμε. Πράγματα απλά, που δοκίμασα και σας συστήνω γιατί μου πρόσφεραν χαρά. Και διότι πίσω τους τρέχει ένα βαθύτερο, πιο κρυφό και σχεδόν ζεν νόημα.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]