Το βιβλίο αυτό ανοίγει νέους δρόμους στην ψυχαναλυτική προσέγγιση των ψυχώσεων. Με τον όρο «ψυχωτική μεταβίβαση» η συγγραφέας ορίζει τον τόπο και το χρόνο της εμπλοκής αναλυτή-αναλύοντος, κατά την οποία εξερευνώνται από κοινού οι περιοχές της καταστροφής, του ανείπωτου πόνου, όλων αυτών που βγαίνουν έξω απ’ το λόγο και καθιστούν ανθρώπους κληρονόμους της τρέλας.
Με τη βοήθεια των κειμένων του φιλοσόφου Wittgenstein εγκαθιδρύει έναν άτυπο διάλογο μέσα στην ίδια τη λειτουργία της αναλυτικής εργασίας, για να φωτίσει αυτό που ερευνά ο ψυχωτικός με το παραλήρημα, δηλαδή τα σημεία όπου ο κοινωνικός δεσμός σπάει και τραυματίζει τον άνθρωπο, κάνοντάς τον να επιβεβαιώνει κάθε φορά με τις εκτροπές του το αδιέξοδο και το μάταιο μιας ζωής αποκομμένης απ’ όλες τις συνδέσεις που θα τη νοηματοδοτούσαν. Η Davoine ανακαλύπτει μαζί τους μια μέθοδο εξόδου από την τρέλα, ακολουθώντας το νήμα των συνεδριών, σε ένα ταξίδι ψυχικής και θεωρητικής γεωγραφίας, φτάνοντας στις πηγές της ψυχαναλυτικής σκέψης για την ψύχωση.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]