Λίγα κείμενα απ` αυτά που έχουν γραφτεί για τα θέματα της πίστεως και της εν Χριστώ ζωής γενικότερα, έχουν τη χάρη, τη ζωντάνια, την αμεσότητα μα και την πληρότητα που `χουν τα κείμενα του μακαριστού επισκόπου Αχρίδος και ήδη αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς. Διαβάζοντάς τα κανείς έχει ζωηρή την αίσθηση πως μόνο με θεϊκή έμπνευση μπορούν να συντεθούν τέτοια έργα.
Ο άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, που έγραψε τα κείμενα αυτά, είναι αρκετά γνωστός πια στο ελληνικό κοινό από αρκετά βιβλία του που κυκλοφορούν στην Ελλάδα. Είναι σύγχρονος άγιος, ανακηρύχτηκε το 2003 από τη Σερβική Εκκλησία, μα το κύρος κι η ακτινοβολία του έχουν οικουμενικότητα. Σίγουρα ήταν μια από τις σημαντικότερες εκκλησιαστικές μορφές της Ορθοδοξίας κατά τον εικοστό αιώνα. Δίκαια ο Σμέμαν έλεγε πως `ο επίσκοπος Νικόλαος δεν είναι μόνο ένας μεγάλος Σέρβος. Αποτελεί για όλους εμάς τους ορθοδόξους την έκφραση της ορθόδοξης πνευματικότητας και καταλαμβάνει περίοπτη θέση μεταξύ εκείνων που εργάζονται για να κάνουν αιώνια την ορθόδοξη πίστη`.

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]