Η προσδοκία ότι η ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ θα `εξευρωπαΐσει` σε τέτοιο βαθμό την πολιτική της συμπεριφορά, ώστε σταδιακά να εγκαταλείψει τις επεκτατικές της βλέψεις στο Αιγαίο και να αποχωρήσει οικειοθελώς από την Κύπρο, συναινώντας σε αμοιβαία αποδεκτή λύση του Κυπριακού, αποτελεί πολύ περισσότερο ευχή ή αυταπάτη παρά προϊόν συνεκτικής πολιτικής ανάλυσης. (. . .) Το λιγότερο που μπορεί να πει κανείς είναι ότι απαιτείται ευρύτατη και σοβαρότατη συζήτηση και για τις δύο πτυχές του θέματος της συζητούμενης τουρκικής ένταξης, τόσο δηλαδή για τις επιπτώσεις της στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση όσο και για τις επιπτώσεις της στο Κυπριακό και στα ελληνοτουρκικά.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
