Όλα θολά, όλα μακριά, ζωή μες στη μοναξιά, μέχρι που ήρθες εσύ κι είπες: μπορούμε μαζί! Δωσ` μου το χέρι γερά και το κεφάλι ψηλά, τη μάχη μην παρατάς, μόνο η νίκη για μας! Οι ασυνήθιστοι εμείς συνηθισμένης ζωής δε θα δεχτούμε ποτές να μας πουν αρνητές. Ζήσε, αγάπα, γέλα πολύ, σου το χρωστάει εξάλλου η ζωή. Η Συννεφομαλλούσα - Μαρία
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
