Κάθε φορά που ο Άλοϊς, το λιοντάρι, συναντά τον Όσκαρ, τον ελέφαντα, και τον Λεοπόλδο, την καμηλοπάρδαλη, στη λίμνη Τσαντ για ένα βραδινό ποτό, πιάνουν την ίδια κουβέντα: πώς οι άνθρωποι καθόλου δεν εκμεταλλεύονται τα ταλέντα που έχουν. Μπορούν να κολυμπούν σαν τα ψάρια, να πετάνε σαν τους αετούς, να σκαρφαλώνουν σαν τους τράγους, αλλά τελικά τίποτα δεν κατορθώνουν παρά να προκαλούν συνέχεια πολέμους και λιμούς. Τι φταίνε όμως τα παιδιά τους; Τα ζώα τα συμπονούν και αποφασίζουν να επέμβουν για να φέρουν την ειρήνη: Συγκαλείται η πρώτη «Συνέλευση των ζώων» και σ’ αυτή συρρέουν τα ζώα ολόκληρου του πλανήτη. Πολύ σύντομα, όμως, οι συμμετέχοντες στη συνέλευση αυτή καταλαβαίνουν ότι, για να τους πάρουν οι άνθρωποι στα σοβαρά, πρέπει να χρησιμοποιήσουν κάποια τρικ. (...)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]