«Η έλλειψη ενδιαφέροντος θα μπορούσε να είναι η πιο μόνιμη και βαθιά πληγή, η σιωπηλή λεπίδα ενός αόρατου εχθρού, που μας σκίζει την καρδιά και μας παίρνει κάτι περισσότερο από τη δύναμή μας. Μας παίρνει τη θέληση - γιατί τι μένει, αν πέσουμε στην απάθεια; Τι ευχαρίστηση μπορούμε να βρούμε στη ζωή, αν δεν είμαστε σε θέση να καταλάβουμε τη χαρά και τον πόνο των γύρω μας, αν δεν μπορούμε να τα μοιραστούμε κι εμείς μαζί τους; Θυμάμαι τα χρόνια που πέρασα στο Άντερνταρκ όταν έφυγα από τη Μεντζομπεράντζαν. Μόνος, πέρα από κάποιες επισκέψεις της Γκουένγουιβαρ, κατάφερα να επιζήσω χάρη στην ίδια μου τη φαντασία». Ντριτζτ Ντο Έρντεν

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]