Η ιστορική διερεύνηση της πρόσληψης του επιστημονικού φαινομένου από κοινωνίες που δεν διαμόρφωσαν επιστημονική παράδοση Νέων χρόνων άρχισε ήδη να δείχνει ότι η ουδετερότητα των αναλυτικών εργαλείων, καθώς και η γλώσσα του αυστηρού επιστημονικού λόγου, σε καμμία περίπτωση δεν επαρκούν για να πρσδιορίσουν τους όρους με τους οποίους ιδιαίτερα εθνοπολιτισμικά περιβάλλοντα προσλαμβάνουν και οικειοποιούνται ιστορικά την επιστήμη. Ανάμεσα από την ενσωμάτωση και την αφομοίωση, η απλή προσαρμογή του νέου γνωστικού είδους υφίσταται την ιστορική δοκιμασία των παραδοσιακών πολιτισμικών αξιών και παραστατικών συστημάτων, απ` όπου εν τέλει προκύπτει και η ιστορική τύχη του συγκεκριμένου γνωστικού είδους.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
