Οι περισσότεροι πιστεύουν ότι η ζωή δεν είναι παραμύθι και ίσως να έχουν δίκιο. . . Πώς θα μπορούσε άραγε η κυρία αυτή η οποία σου δίνει πνοή και φτερά για να πετάξεις να είναι παραμύθι; Η κυρία Ζωή χαρίζει σε όλους σώμα, ταξιδεύει το μυαλό και συνεπαίρνει την ψυχή. Κάποια στιγμή, βέβαια, το σώμα φθείρεται και το μυαλό εξασθενεί, όμως το ταξίδι συνεχίζεται! Υπάρχει νέος προορισμός και δεν είναι άλλος από την πολιτεία όπου η ψυχή νιώθει ελεύθερη και ελαφριά για να πετάξει, η Πολιτεία των Αμάραντων Ψυχών. (. . .)
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
