Ο Τζων Στάινμπεκ -Νόμπελ Λογοτεχνίας 1962-, ο συγγραφέας που εργάστηκε ο ίδιος με τους μετανάστες εργάτες της Καλιφόρνιας και μοιράστηκε μαζί τους την καλύβα και το μόχθο τους, στο μυθιστόρημα του `Άνθρωποι και Ποντίκια` υψώνει φωνή διαμαρτυρίας για την εκμετάλλευση των εργατών που μεταναστεύουν, για την τραγική μοναξιά τους, για το δικαίωμα τους στο όνειρο και στην επιθυμία. Στην `Πεδιάδα της Τορτίλια`, η συντροφιά των paisanos απαλλαγμένη από τον κοινωνικό ανταγωνισμό, αισθάνεται ελεύθερη μέσα στο χώρο της φιλίας και των δικών της νόμων.
Και ο Κίνο, στο `Μαργαριτάρι`, δεν κάνει έναν ατομικό αγώνα και δεν αψηφά μόνο τους αγοραστές μαργαριταριών, μα ολόκληρο το σύστημα, ολόκληρο τον τρόπο ζωής.

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]