Τα τελευταία τριάντα χρόνια οι γυναίκες έχουμε διανύσει πολύ μακρύ δρόμο. Η ζωή μας έγινε πιο αξιοσέβαστη και πλούσια απ` ό,τι πριν, αλλά και πιο δύσκολη. Οι αντιφάσεις που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες δεν ήταν ποτέ πιο οδυνηρές απ` όσο σήμερα. Η γυναίκα καριέρας είναι υποχρεωμένη να κάνει τη δουλειά της σαν άντρας, αλλά να έχει εμφάνιση `μοντέλου`. Η μητρότητα δεν είναι στις άμεσες προτεραιότητές της, αφού προϋποθέτει αυταπάρνηση και απόσυρση από την ενεργό. . . διασκέδαση. Τελικά, είναι η μητρότητα προνόμιο ή τιμωρία για τη σύγχρονη γυναίκα; Η ψεύτικη - όπως κατέληξε - ισότητα, οδήγησε τις γυναίκες σε ένα νέο κοινωνικό αδιέξοδο. Η ρητορική της ισότητας απλώς χρησιμοποιείται στο όνομα της πολιτικής ορθότητας για να καλύψει το σφυροκόπημα που υφίστανται οι γυναίκες. Σήμερα οι γυναίκες του `δυτικού` κόσμου βάζουν μαχαίρι στο σώμα τους και λιμοκτονούν με τη θέλησή τους για να μοιάζουν στα πρότυπα που λανσάρουν τα ΜΜΕ, ενώ οι γυναίκες του τρίτου κόσμου βλέπουν τα παιδιά τους να σβήνουν από την πείνα και τις αρρώστιες. Παντού γύρω μας γυναίκες χωρίς φωνή υπομένουν ατελείωτα βάσανα, δυστυχία και πόνο, σε ένα παγκόσμιο σύστημα που δημιουργεί δισεκατομμύρια χαμένους για κάθε χούφτα νικητών. Καιρός να θυμώσουμε ξανά.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]