«Ναι, θα μπορούσε και να `ναι σαν παραμύθι... σαν κι εκείνα που ακούγανε παλιά τα παιδιά σε κάποια μισοφωτισμένη από τη φωτιά γωνιά... για μυθικούς κτίστορες γενεών και πόλεων... άγιους γέροντες της ερήμου και παλιούς κουρσάρους, Σταχτοπούτες που έφτασαν να διαφεντεύουν περιουσίες παλιών καπετανόσογων και βασιλόπουλα της παλιάς Βιέννης που απαρνήθηκαν τα πλούτη τους για να βρεθούν στην Αντίσταση και τον Εμφύλιο... Ναι, θα μπορούσε να `ναι σαν παραμύθι... Μα, όπως λέγανε παλιά, ο μύθος για σένα μιλάει πάντα και είναι τώρα η ώρα εκείνη η δύστροπη που πρέπει να μιλήσει ο ζωντανός και οι νεκροί σωπαίνουν».

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]