(. . .) Οι ψαλμοί του Δαυίδ συντάχθηκαν κάτω από δύσκολες συνθήκες, κατά τις οποίες οι ψαλμωδοί το μόνο μέσο που είχαν για να αντιδράσουν και να εξέλθουν από τις τραγικές καταστάσεις της ζωής των, ήταν η πίστη και η ελπίδα τους στο Θεό. Έτσι η σύνθεση των ψαλμών είναι ένα ολόκληρο τυπολογικό μυστήριο, αφού μ` αυτό επετύγχαναν την απόσπαση της ψυχής τους από το φυσικό πεδίο, προσέγγιζαν το θείο και δρούσαν στο νοητικό και φυσικό πεδίο με ποικίλους τρόπους. Είναι, με άλλα λόγια, δοκιμασμένα αντίδοτα ενάντια σε ποικίλες περιστάσεις της ζωής, την αξία των οποίων πολλοί αναγνώρισαν, εφαρμόζοντας την κρυμμένη τους θαυματουργική δύναμη. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]