«Πότε πότε ξαναγυρίζω στο παρελθόν μου. Είμαι εξήντα τριών χρόνων και έχω την εντύπωση πως έχω ζήσει εκατό ζωές. Γνώρισα το Μαρόκο του προτεκτοράτου, τον αγώνα ενάντια στον κατακτητή, τον Μουχάμαντ Ε΄, τον Χασάν Β΄, `κήπους του βασιλιά`... Πότε πότε έχω την παράξενη αίσθηση πως έχω ζήσει πάρα πολλά, πως έχω γνωρίσει πάρα πολλές ανατροπές. Πολύ νέα, στο Μαρόκο του προτεκτοράτου, συναναστράφηκα φεουδαρχικές οικογένειες και, μετά την ανεξαρτησία, είδα αυτούς τους ανθρώπους, πάμπλουτους ακόμη την προηγουμένη, να βυθίζονται στη μεγαλύτερη ένδεια. Γυναίκες, που κάποτε είχα συναντήσει ντυμένες με μεγαλοπρέπεια, άδειαζαν δοχεία νυκτός στα νοσοκομεία... Ήξερα ότι αξιοσέβαστοι άνθρωποι σέρνονταν στους δρόμους, έχοντας αποστερηθεί τα πάντα. Είδα ολόκληρες οικογένειες να καταστρέφονται, να ρημάζονται, να σφαγιάζονται από την εξουσία στο Μαρόκο αλλά και στην Αίγυπτο, τη Συρία και αλλού. Η ζωή σκότωσε την αφέλειά μου. Γνωρίζω πολύ καλά το ανθρώπινο ον και τις πολλαπλές όψεις του».

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]