[...] Μια ηθογραφία της λαϊκής αθηναϊκής γειτονιάς, ένα ρεαλιστικό μυθιστόρημα με αναγνωρίσιμους `τύπους` και με δραματική πλοκή, θα μπορούσε ίσως να χαρακτηριστεί το μοναδικό αυτό μυθιστόρημα του Κ. Χρηστομάνου, και είναι αλήθεια πως υπάρχουν επιμέρους σελίδες που θα επέτρεπαν αυτόν το χαρακτηρισμό, αλλά ό, τι προβάλλεται περισσότερο είναι η ποιητική έξαρση, η λυρική μέθη των περιγραφών και η υποβλητικότητα των εκφραστικών μέσων - στοιχεία γραφής ασύμβατα με τον τύπο του καθαρού, κλασικού, ορθόδοξου μυθιστορήματος της εποχής...
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
