Ο 15ος αιώνας θεωρείται ο αιώνας των εξερευνήσεων. Στα τέλη του είχαν πια φτάσει οι εξερευνητές και στην Αμερική. Ο Κολόμβος, το 1942, είχε ανακαλύψει ορισμένα νησιά από τις Μεγάλες Αντίλλες. Και άρχισαν να έρχονται στο φως και από άλλους εξερευνητές οι διάφορες χώρες της Νότιας και Βόρειας Αμερικής. Το Μεξικό είχε ανακαλυφθεί από τον Γκριχάλβα το 1518. Αλλά δεν είχε κατακτηθεί. Κι έστειλε ο Ντιέγκο Βαλάθκεθ τον Φερνάντο Κόρτες να το κατακτήσει. Τι ήταν ο Κόρτες; Άνθρωπος της Αναγέννησης που διψούσε για το νέο, για γνώσεις, για αναζητήσεις, για ανακαλύψεις; Άνθρωπος ατρόμητος, ριψοκίνδυνος, ευπροσήγορος με τους συντρόφους του, όπως μας τον περιγράψανε οι φίλοι του; Η ελεεινός τυχοδιώκτης, ψευδολόγο τέρας, στασιαστής, καταχραστής του δημοσίου, δολοφόνος της γυναίκας του, εξολοθρευτής εκατομμυρίων ινδιάνων και ξεθεμελιωτής ενός λαμπρού πολιτισμού, όπως τον κατηγορούν οι εχθροί του; Μιαν εικόνα της προσωπικότητας του ίδιου, αλλά πιο πολύ μια μαρτυρία για τη σημαντική αυτή περίοδο της ανθρωπότητας θα βρει ο αναγνώστης στο βιβλίο αυτό. Με κινηματογραφική, θά `λεγε κανείς, ταχύτητα, ο Κόρτες μας δίνει την υποκειμενική του εκδοχή που είναι όμως -ταυτόχρονα- η άποψη του πρωταγωνιστή για τα πράγματα. Στο βιβλίο αυτό ο αναγνώστης θα παρακολουθήσει την ολοκληρωτική σύγκρουση δυο τελείως διαφορετικών κόσμων. Του κόσμου των Αζτέκων και του κόσμου των Ισπανών. Και θα ζήσει την αγωνία της καταστροφής ενός λαμπρού πολιτισμού, έξω και πέρα από τη λογική της ευρωπαϊκής ανάπτυξης. Τι εξέλιξη θά `παιρναν τα πράγματα χωρίς την καταβαράθρωση αυτή; Κανείς δεν ξέρει, γιατί όλα δεν χάθηκαν, μα από την καταστροφική αυτή ρήξη ξεπήδησε η σημερινή ισπανοϊνδιάνικη κοινωνία με τη δική της ιδιαιτερότητα, με το δικό της πολιτισμό.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]