Κάποτε μια μάνα πήγε και βρήκε έναν πολύ μεγάλο σοφό και τον ρώτησε: Τι να δίνω στο παιδάκι μου να διαβάζει για να γίνει, σαν μεγαλώσει, σπουδαίο σαν και σας; Παραμύθια, κυρία μου. Καλά τώρα που είναι μικρό· μα σαν μεγαλώσει τι να διαβάζει; Παραμύθια, κυρία μου. . . Και σαν πάει στο πανεπιστήμιο; Παραμύθια, κυρία μου! Ο σοφός αυτός ήταν ο Άλμπερτ Αϊνστάιν. Την ιστορία που μόλις διαβάσατε μας τη διηγιόταν ο πατέρας μου και συγγραφέας αυτού του βιβλίου, ο Γιώργης Κρόκος. Ήθελε να μας τονίσει το πόσο απαραίτητο για τον άνθρωπο είναι το παραμύθι. Κι αυτό γιατί πλαταίνει τη φαντασία, βοηθά το μυαλό να λειτουργεί όλο και πιο γόνιμα και οδηγεί τον άνθρωπο σε ανώτερες σφαίρες δημιουργίας.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]